بررسی تاثیر کلوفیبرات بر زردی نوزادان

چکیده سابقه و هدف: هیپربیلی روبینمی یکی از مشکلات شایع دوران نوزادی است، که اگر اقدامی در مورد آن صورت نگیرد، در موارد شدید می تواند منجر به کرن ایکتروس شود. کلوفیبرات یک تحریک کننده آنزیم گلوکورونیل ترانسفراز است که به عنوان پایین آورنده بیلی روبین در نوزادان با هیپربیلیروبینمی غیرکونژوگه پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه تعیین اثرات درمانی کلوفیبرات بر زردی غیر همولیتیک نوزادان فول ترم بود. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده، نوزادان فول ترم سالم مبتلا به ایکتر غیرهمولیتیک در دو گروه مورد یا گروه کلوفیبرات (50(n= و گروه شاهد (50n=)) مورد بررسی قرار گرفتند. هر دو گروه فوتوتراپی دریافت می کردند. نوزادان دو گروه مشابه سازی شدند. به گروه مورد کلوفیبرات به میزان 100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن از راه خوراکی تجویز شد، در حالی که گروه شاهد فقط فوتوتراپی دریافت کردند. سطح سرمی بیلی روبین توتال و غیرمستقیم در بدو ورود و ساعات 12، 24 و 48 اندازه گیری شد وتغییرات آن با آزمون من-ویتنی u مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: میانگین سطح سرمی بیلی روبین توتال در ساعات 12، 24و 48 در گروه کلوفیبرات به طور معنی داری پایین تر از گروه شاهد بود (001/0=p). در ساعت 48 بستری، 48 درصد از نوزادان گروه مورد در مقابل 16 درصد از گروه شاهد، بیلی روبین مساوی یا کمتر از 12 میلی گرم درصد داشتند و قابل ترخیص بودند (001/0>p). تا 72 ساعت پس از مصرف دارو، عوارضی بروز نکرد. نتیجه گیری: تک دوز کلوفیبرات به همراه فوتوتراپی در درمان هیپربیلی روبینمی غیرهمولیتیک نوزادی موثرتر از فوتوتراپی به تنهایی است و سبب کاهش روز های بستری می گردد. واژگان کلیدی: زردی نوزادی، کلوفیبرات، ایکتر غیرهمولیتیک، کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده